درباره

فیروز فیروز در سال ۱۳۳۳ در تهران و در یک باغ به دنیا آمد. وی در سال ۱۹۸۴ میلادی تحصیل معماری را در دانشگاه پرات نیویورک (Pratt University) به پایان رساند. او به مدت دو سال با ویکتوریو جورجینی (Victorio Georgini) همکاری نزدیک داشت. بین سال های ۱۳۵۹ و ۱۳۶۰ او به مدت هشت ماه در مصر نزد حسن فتحی (Hassan Fathi) بر روی معماری خشتی کار کرد. در سال ۱۹۸۵ میلادی به همراه ناصر اهری دفتر بین المللی طراحی معماری را در نیویورک تأسیس کرد که تا سال ۱۹۹۰ فعال بود و چندین پروژه اداری، تجاری و مسکونی را در شهر نیویورک به انجام رساند. از جمله کارهای این دفتر، طراحی مرکز حمایت از کودکان مبتلا به ایدز در نیویورک، برای نخستین بار در ایلات متحده است که در مجله نیویورک تایمز به چاپ رسید. طرح این دفتر برای مسجدی در جده عربستان در مسابقۀ مجلۀ بین‌المللی معمار (مجلۀ بنیاد آقا خان) در سال ۱۹۸۵ برندۀ جایزۀ اول شد.

در سال ۱۳۶۹ بعد از سال‌ها دوری از وطن به ایران بازگشت و دفتر معماری فیروز فیروز و همکاران را تأسیس نمود. او بین سال‌های ۱۳۸۴ و ۱۳۸۵ در دانشگاه آزاد اسلامی شیراز به تدریس معماری پرداخت و به‌عنوان مدرس، سخنران و داور مسابقات در دانشکده‌ها و رویدادهای مختلف معماری حضور داشته است. در سال ۲۰۰۴ میلادی، وی کیوریشن نمایشگاهی با عنوان «زیر پوست ایران» (Iran Under the Skin) را در بارسلون اسپانیا انجام داد که به هنر ایران می‌پرداخت و بخش‌های مختلفی از جمله عکس، اینستالیشن، فیلم داستانی، مستند و غیره را شامل می‌شد.

فیروز فیروز به‌عنوان معمار زمینه‌گرا شناخته‌شده و توجه به متن از ویژگی‌های اصلی کارهای اوست. تفسیر او از زمینه بر پایۀ ارتباط دوسویۀ طبیعت و فرهنگ شکل گرفته و بر طراحی پایدار تأکید دارد. سعی در تلفیق معماریِ به‌روز و ارزش‌های اکولوژیک معماری بومی ایران در شکل‌گیری آثار او تأثیرگذار بوده است. رویکرد او به معماری ریشه در تفکراتی دارد که خلق معماری انسانی و ارتقای کیفیت زندگی را در اولویت قرار می‌دهد. در چنین چارچوب نظری ارتباط و پیوستگی بین فرد، جامعه، معماری و محیط‌زیست برای دستیابی اجتماع به رفاه و سلامت ضروری است. نوعی از ارتباط که فیروز آن را با کلیدواژۀ «همزیستی» مطرح می‌کند و اساس زیبایی‌شناسی آثار او را شکل می‌دهد. او همچنین معماری با قابلیت‌های صنعتگرانه است و این مسئله را در سازماندهی کلی، فرم و جزئیات پروژه‌های خود به نمایش می‌گذارد.

کارهای او طیف متنوعی از پروژه‌ها از طراحی معماری مسکونی، فرهنگی، آموزشی، تجاری، هتل، اداری تا مرمت و احیاء، بازسازی و معماری منظر را در بر می‌گیرد. از آثار او می‌توان به طرح مرمت و احیاء بناهای تاریخی دیوان‌خانۀ ارگ کریم‌خانی و خانۀ شاپوری در شیراز در سال ۱۳۷۸ اشاره کرد. در سال ۱۳۸۴ طراحی فضای مجموعه شخصی خانم «ملک سودآور» در موزه ملک تهران را به انجام رساند. وی در حال حاضر عضو کمیته موزه‌ها در سازمان میراث فرهنگی کشور است و طراحی موزۀ بزرگ گلستان در شهر گنبدکاووس (۱۳۹۸) از دیگر کارهای اوست. طرح پیشنهادی وی برای مسابقۀ معماری داخلی موزه جواهرات ملی در سال ۱۳۸۹ در میان سه طرح برگزیده قرار گرفت.

در سال ۱۳۸۰ طرح او برای ویلایی با عنوان «دوخانه برای دو دوست» برندۀ جایزه معمار شد. چندین اثر دیگر او از جمله «خانۀ کردان» (۱۳۸۱)، مرمت و بازسازی «باغ اعتماد» (۱۳۹۲)، ویلایی در لواسان (۱۳۹۵)، «خانۀ سفید زیر آسمان آبی» (۱۳۹۶) ، «خانۀ سفید در باغ سبز» (۱۳۹۶)، «یک خانه، دو نسل، سه واحد» (۱۳۹۸) و «ساختمان پلاک ۲۳» (۱۳۹۸)، در مسابقات مختلف، منتخب داوران و مورد تقدیر واقع شده است.

از کارهای اخیر این دفتر طراحی پارک و مجموعۀ فرهنگی دکتر بسکی (۱۳۹۸) در شهر گنبد است. در حال حاضر دفتر فیروز و همکاران طراحی پروژه‌های مختلف اداری، مسکونی، هتل، موزه و معماری منظر را در دست انجام دارد.