[یک قطب فرهنگی، یک میراث جهانی]

در مقیاس بزرگ، چشم انداز این پروژه ترویج تولد دوباره مرکز شهر حلب به عنوان یک میراث جهانی است. این مکان در پای ارگ قرار دارد که میراث و هویت حلب را در خود جای داده است. این منطقه دارای پتانسیل عظیمی برای عمل به عنوان یک قطب فرهنگی پر جنب و جوش در سطح منطقه ای است. هویت شهر توسط لایه های همپوشانی بسیاری از فرهنگ های غنی شکل گرفته است که در طول زمان منجر به ایجاد یک فضای شهری غنی شده است. حلب با کنار زدن مرزهای فیزیکی، می‌تواند با میراث خود در معرض دید بین المللی قرار گیرد. در درازمدت و پس از بازسازی شهر، میدان و مرکز فرهنگی، همراه با ارگ، بازار و آثار تاریخی، قلب حلب و فضاهای عمومی آن را به یک منطقه تجمع فرهنگی نه تنها برای گردشگران بلکه برای مردم حلب بازتعریف می کند.

جنگ در حلب یک شکاف زمانی ایجاد کرده و زمان را به دو بخش «قبل» و «بعد» از جنگ تقسیم کرده است. برای اتصال این تکه‌ها، نیاز به ایجاد «فضا-زمان»ی است که به عنوان یک گرداننده‌ی فرافرهنگی مکانی-زمانی تغییر عمل کند. مفهوم فضا-زمان که تفسیری از مفهوم شینتو ذن بودایی ژاپنی "ما" است، توسط آراتا ایزوزاکی در معماری مطرح شده و در زمینه های هنری و فرهنگی مختلف مورد بحث قرار گرفته است. "ما" به شکاف/خلأ بین اشیا، افراد و رویدادها اشاره دارد که از طریق آن به هم متصل می شوند و روابط متقابل ایجاد می کنند.

بالای سطح زمین، پروژه یک نخلستان/ میدان است که یک فضای شهری عمومی را تشکیل می دهد که با مناطق پیاده، محیط ارگ، بازار و بناهای تاریخی ارتباط برقرار می کند. این میدان محل تلاقی گردهمایی‌های اجتماعی بزرگ در مقابل ارگ خواهد بود. در مرکز میدان، "حیاط آینه‌ای" به عنوان یک فضای یادبود برای گرامیداشت یاد زندگی‌های از دست رفته در جنگ طراحی شده است. در زیر سطح زمین، پروژه یک مرکز فرهنگی است که گالری‌های هنری، سینما، تئاتر، منطقه فعالیت کودکان، کتابخانه، فروشگاه‌های فرهنگی، کافه‌ها و غیره را در خود جای داده و فضای چند منظوره پر جنب و جوش و فعال را تشکیل می‌دهد. ایده کلیدی ایجاد مکانی است که متعلق به همه باشد؛ ایجاد فضایی عمومی که مردم از گروه‌های مختلف اجتماعی را دوباره گرد هم می‌آورد و بستری برای «همزیستی» شکل می‌دهد. همچنین، ما معتقدیم که مرکز شهر تاریخی حلب می تواند با رویکرد فرهنگی احیا شود. در مقیاس بزرگتر پروژه ما این پتانسیل را دارد که به عنوان یک مرکز فرهنگی عمل کند که همراه با ارگ، بازار، بناهای تاریخی و فضاهای باز مرکز شهر را احیا می کند.

[همزیستی]

این پروژه تغییر (تجدید) شکل یکی از مکان‌های مهم مرکز شهر حلب را به میدانی (گستره‌ای) که مردم را برای تعاملات اجتماعی و فرهنگی دوباره گرد هم می‌آورد، ارائه می کند. مفهوم طراحی یک فضای خالی شهری است که یک فضای گذار را شکل می‌دهد که در آن بازدیدکنندگان می‌توانند پیوستگی و تسلسل زمانی را از گذشته به آینده تجربه کنند.

[گذار، نازمان‌مندی]

طرح پیشنهادی یک میدان شهری و یک مرکز فرهنگی را شکل می‌دهد که گروه‌های اجتماعی مختلف را گرد هم می آورد؛ یک خلأ شهری پر از پتانسیل‌هایی برای مردم در راستای ایجاد روابط، ساختن خاطرات جمعی جدید و ایجاد مکان. هندسه‌ی طراحی با هندسه ساختمان سرای کبیر که قبلا در سایت قرار داشت ارتباط دارد. فضای خالی حیاط قدیمی، فضای یادبود را شکل داده است و ورودی اصلی در امتداد محور اصلی باغ است. دیوار آینه‌ای عملکردی داخلی و خارجی دارد: خارج منعکس کننده‌ی شهر مدام در حال تغییر، ارگ و پویایی فضای عمومی پر جنب و جوش است. با گذشت زمان، روند بازسازی شهر و حرکت از ویرانی به توسعه و شکوفایی را منعکس خواهد کرد. داخل منعکس کننده بی حد و مرزی یک فضای بدون تغییر است. این حیاط ساکت و تفکرزا «فضایی نازمان‌مند» است که خاطره جنگ را در بر می گیرد. بر روی دیوارهای داخلی نام بیش از ۳۰۰۰۰۰ قربانی جنگ حلب حک خواهد شد.

[شکنندگی صلح]

شهر حلب در طول تاریخ شاهد چرخه های بسیاری از تخریب و بازسازی بوده است. در طول زمان صحنه درگیری، جنگ و بحران بوده است و هر بار به سوی آینده ای غنی تر می گذرد. معماری پیشنهادی سعی دارد بر اهمیت یادآوری این نکته تاکید کند که صلح در ذات خود شکننده است و برای بقای خود نیاز به محافظت و مراقبت دارد. دیوار آینه‌ای که دائماً تصویر شهر و مردم آن را منعکس می‌کند، پویایی و حرکت شهر را نشان می‌دهد که می‌تواند از جنگ به صلح و از ویرانی به رفاه یا برعکس باشد. در عین حال شکنندگی آینه یادآور لطافت آرامش است و مردم را به حضور در حفاظت از آن دعوت می کند. شمایل پروژه به طور کلی چیزی جز مردم در نخلستان را نشان نمی دهد، که به طور نمادین این واقعیت را تصدیق می کند که اگرچه شهر و معماری ممکن است به طور مکرر ویران و بازسازی شوند، در نهایت، این بازتابی از نحوه‌ی همزیستی مردم با یکدیگر و محیط اطرافشان است. که تصویر و هویت شهر را می سازد.

مقیاس شهری پروژه یکی از مکان‌های مهم مرکز شهر حلب را به یک میدان عمومی تبدیل می‌کند که با مناطق پیاده، قلعه، بازار و دیگر بناهای تاریخی مرتبط می‌شود. در مقیاس منطقه‌ای به عنوان یک مرکز فرهنگی عمل می‌کند و مرکز شهر را احیا کرده و لایه‌های تاریخی مختلف را به هم متصل می‌کند. مقیاس انسانی میدان و «حیاط آینه‌ای» برای گردهمایی‌های اجتماعی بزرگ طراحی شده و در عین حال برای افراد و گروه‌های کوچک نیز قابل دسترس و صمیمی است. فضای باغ نخل/میدان در سطح زمین امکان بازپس‌گیری فضای شهری توسط مردم و تجربه هم‌زیستی را فراهم می‌کند. مقیاس عملکردی/عملیاتی مرکز فرهنگی زیرزمین شامل گالری‌های هنری، سینماها، تئاتر، مناطق فعالیت کودکان، کتابخانه، فروشگاه‌ها و کافی‌شاپ‌ها است و فضایی چندمنظوره برای فعالیت‌های فرهنگی متنوع ایجاد می‌کند. «دیوار آینه‌ای» دارای مقیاس خارجی و داخلی است: در بیرون با مقیاس شهری تعامل دارد و در داخل فضایی مدیتیشن و یادبود را ایجاد می‌کند. مقیاس زمانی طراحی، شکاف زمانی ناشی از جنگ را پر می‌کند و گذشته، حال و آینده را از طریق مفهوم «خلأ شهری» و «فضا-زمان» به هم پیوند می‌دهد. امکان استمرار حافظه و تعامل اجتماعی بین نسل‌ها فراهم می‌شود.