مجموعه‌‌ای از باغ‌ها و تراس‌های مجزا، این طرح را به یک گریزگاه مراقبه در این دره شمالی ایران تبدیل کرده است. خود طرح در تلاقی با خیابان گسترده است و با دور شدن آن تنگناها را ایجاد ‌می‌کند. به این ترتیب، دیوار طولانی تر کنار خیابان به اندازه کافی از حریم خصوصی طرح خطی عمود محافظت ‌می‌کند. به همین ترتیب، سطوح ویلا و باغ‌ها خود می‌توانند به صورت عمودی متمرکز شوند همانطورکه زمین از خیابان در محور شمالی-جنوبی‌اش کشیده شده است. هدف کلی این بود که تمام عناصر یک خانه سنتی ایرانی از ایوان گرفته تا اشکال مختلف باغ مانند باغچه و گودال باع را با هم ادغام کنند.

طراحی با چالش‌های متعددی روبه‌رو بود که بر نتیجه نهایی آن تأثیر گذاشت. زمین کشیده و باریک‌شونده نیازمند سازماندهی دقیق فضا برای ایجاد تعادل بین برنامه‌ی عملکردی و گردش بود. شیب دوطرفه‌ی زمین مشکلاتی در ساخت ایجاد می‌کرد اما به فرصتی طراحی تبدیل شد. تأمین نور طبیعی و تهویه‌ی مناسب از دیگر چالش‌ها بود که با جهت‌گیری ساختمان و طراحی بازشوها برطرف شد. در نهایت، جداسازی فضاهای عمومی و خصوصی در ترازهای مختلف برای حفظ آسایش و حریم خصوصی خانواده ضروری بود.

در یک سمت سایت، یک ورودی به ماشین‌ها اجازه ‌می‌دهد تا از طریق یک تونل به گاراژ سطح زیرزمین عبور کنند. دیوارهای عایق با آجر قرمز با خاک خشت‌زده تهران هم ‌خوانی دارند. خود ساختمان از دیوار کنار خیابان عقب افتاده است و با مجموعه‌‌ای از باغ‌ها و حوض بزرگ (حوض باغ) منتهی به ایوان (پاسیو به سبک ایرانی) که از طبقه همکف کشیده شده است از آن جدا شده است. اتاق‌های خصوصی‌تر در طبقه بالا قرار دارند و فضاهای عمومی زیر را به سمت باغ باز می‌کنند. تهویه متقاطع از طریق سازه و حیاط اطراف به عنوان یک سیستم خنک کننده غیرفعال در نظر گرفته شد و طراحی شد.

مشرف به باغچه‌ها و باغ‌های میوه از جلو، یک تراس بهارخواب در طبقه بالا قرار داشت (منطقه‌ای که برای خواب در هوای آزاد در ماه‌های گرم‌تر تعیین شده است). باغ‌ها به حیات ویلا تبدیل می‌شوند که به‌طور متمرکز در قسمت انتهایی ملک قرار دارد. در امتداد یک دیوار، فضایی برای باغ معلق طراحی شد و در امتداد دیوار مقابل، باغی معطر به گودال باغ سنتی ایرانی در پشت خانه منتهی می‌شود.

این پروژه مجموعه‌ای از راهکارهای نوآورانه‌ی معماری و زیست‌محیطی را به کار گرفته است. سیستم تهویه‌ی طبیعی ترکیبی به‌گونه‌ای طراحی شده که ساختمان در راستای شمالی-جنوبی قرار گیرد؛ با بازشوهای بزرگ در دو سمت شمال و جنوب و بازشوهای محدود در شرق و غرب. استخر نیز به‌طور هوشمندانه در محوطه جایگذاری شده تا با خنک‌کردن و رطوبت‌بخشی به جریان باد، شرایط حرارتی مطلوب‌تری ایجاد کند. ایوان دوطبقه مانع تابش شدید خورشید در تابستان می‌شود و در عین حال نور خورشید زمستان را به داخل هدایت می‌کند و تهویه را بهبود می‌بخشد. عقب‌نشینی طبقه دوم نیز به ایجاد سایه بیشتر و افزایش جریان هوا کمک کرده است. همچنین، آجر سنتی بومی با روش‌های نوین عایق‌کاری تلفیق شده تا پیوندی میان میراث معماری ایرانی و فناوری‌های روز کم‌مصرف برقرار شود.

طراحی شامل بام سبز، ورودی تونلی برای خودرو و استخری است که علاوه بر کارکرد معمول، در سرمایش غیرفعال نقش دارد. عناصری چون ایوان و گودال‌باغچه برای نور و تهویه بازآفرینی شده‌اند و دیوارهای عایق و پنجره‌های ترمال‌بریک به بهره‌وری انرژی کمک می‌کنند

احترام به طبیعت و انسان، محور اصلی این پروژه بود. با توجه به توپوگرافی طبیعی زمین، طراحی باعث کاهش خاکبرداری‌های غیرضروری و حفظ یکپارچگی سایت شد. معماری پروژه شامل باغ‌ها، حوض‌ها، گودال باغچه و بام سبز است که پیوند میان فضای ساخته‌شده و طبیعت را تقویت می‌کند. استفاده از مصالح پایدار مانند آجر قابل بازیافت و شیشه‌های کم‌مصرف، اثرات زیست‌محیطی را کاهش می‌دهد. هم‌زمان، پروژه عناصر هویت معماری ایرانی، از جمله آیینه‌کاری، کاشی‌کاری و سلسله‌مراتب فضایی را بازآفرینی می‌کند و ضمن حفظ پیوستگی فرهنگی، پاسخگوی نیازهای زندگی مدرن نیز می‌باشد.

طراحی پروژه چندین مقیاس را مدنظر قرار داده است، از سایت تا تجربه انسانی. زمین کشیده به مساحت ۱,۵۹۰ مترمربع با شیب دوطرفه، نحوه استقرار ساختمان را شکل داده و باعث کاهش خاکبرداری و ادغام باغ‌های تراس‌بندی شده شده است. ساختمان سه‌طبقه با زیربنای ۱,۳۹۵ مترمربع، فضاهای عمومی در طبقه همکف و فضاهای خصوصی در طبقه بالا را متعادل کرده و عقب‌نشینی‌ها مسیر حرکتی پیرامون خانه را ایجاد می‌کنند. عناصر مقیاس انسانی مانند تراس‌ها، بهارخواب، حیاط فرو رفته و باغ‌ها تجربه‌ی زندگی در فضای باز و آسایش ساکنین را تقویت می‌کنند. ویژگی‌های معماری مانند ایوان دوطبقه، استخر و بام سبز علاوه بر عملکرد کاربردی، با تأمین نور، تهویه و فضای تفریحی، جنبه‌های زیست‌محیطی پروژه را نیز حمایت می‌کنند.