پروژه در زمینی با مساحت ۴۶۹.۵۶ مترمربع در شهرک گلستان تهران شکل گرفته است. این زمین در دل بافت شهری نسبتاً متراکم قرار داشت و طراحی در آن نیازمند سازماندهی دقیق فضاها بود. ورودی در محوریت سایت تعریف شده و سازماندهی کلی واحدها بر اساس شرق و غرب زمین صورت گرفته است. نمای آجری و کرکره‌های چوبی بنا، بافتی ساده اما ریشه‌دار در معماری ایرانی را یادآور می‌شوند.

معمولا در بيشتر طرح‌هايی که به زمينی با اين مساحت اختصاص داده می‌شود، دسترسی از يک طرف ساختمان و هر واحد در يک طبقه قرار دارد. در اينجا همانگونه که در دياگرام‌ها ديده می‌شود ورودی در محوريت زمين قرار دارد و دو واحد پسرها در غرب و شرق زمين قرار گرفته‌اند. واحد دوبلکس مادر و پدر در طبقه دوم و سوم دور يک فضای اصلی مرکزی با گنبد آجری که نور غير مستقيم از آن می‌تابد ساخته شده است. فضاهای همجوار اين فضای اصلی در هم باز می‌شوند. طبقه سوم دور فضای گنبدی را يک راهرو، دو اتاق خواب و يک اتاق کار تشکيل می‌دهند. اتاق کار از جنوب به يک ايوان و از شمال به فضای گنبدی باز می‌شود. برای تمام فضاها نور طبيعی ايجاد شده است. در زيرزمين، يک شکاف در سقف، فضای استخر را با نوری ملايم پر می‌کند. در اتاقِ گنبد و کتابخانه، ايوان و دستشويی، فضا و نور آرامش را ايجاد می‌کنند. نور، فضا و چيدمان فضايی می‌توانند سبب ايجاد همزيستی بهتری شوند.

طراحی از همزيستی و در آغوش گرفتن سه فضا با هم در مقطع الهام گرفته شده است. خانه در منطقه‌ی ۲۲ در کوچه‌ای واقع شده که هر قطعه زمین برای خود شخصیتی خاص دارد و خودنمایی می کند. در مقابل اين خانه از بيرون ساده با نمای آجری و کرکره‌های چوبی ، نمايش دهنده يک خانه برای فاميلی ريشه‌دار است. در درون خانه، سه حجم درگير يکديگر می‌شوند. دو دوبلکس برای دو پسر و يک دوبلکس برای مادر و پدر. در ورودی خانه يک حوض کوچک به شما خوش‌آمد می‌گويد و از دو طرف وارد خانه‌های پسرها می‌شويد که از همکف به طبقه اول خود را به سمت بالا می‌کشند و يک اتاق خواب در همکف و يک اتاق خواب در طبقه اول دارند. تلاش در طراحی اين بوده که دو دوبلکس برای پسرها دسترسی به دوبلکس مادر و پدر را از درون خودشان داشته باشند که اين موضوع با تعبيه دو در داخل هر کدام از واحدها به سمت دوبلکس پدر و مادر ميسر شده است.

کارفرما، محمدرضا کارگر، خواستار خانه‌ای برای دو نسل بود: والدین و دو پسر. چالش اصلی، ایجاد تعادل بین استقلال هر واحد و در عین حال پیوند خانوادگی بود. در بسیاری از زمین‌های مشابه، واحدها به صورت جداگانه و در هر طبقه طراحی می‌شوند؛ اما در این پروژه طراحان کوشیدند با ایجاد ارتباط‌های درونی، حس «یک خانه» را برای کل مجموعه زنده نگه دارند

• گنبد آجری با نور غیرمستقیم به‌عنوان فضای مرکزی. • کرکره‌های چوبی متحرک که امکان کنترل نور و تهویه را فراهم می‌کنند. • شکاف سقفی در زیرزمین که نور طبیعی را به استخر می‌رساند. • ترکیب متریال‌های آجری، چوبی و کاشی فیروزه‌ای برای خلق تجربه‌ای معاصر با ریشه‌های سنتی

این پروژه نمونه‌ای از تلاش برای بازتعریف خانه‌های چندنسلی در بافت شهری معاصر ایران است. طراحی، ارزش‌های همزیستی، احترام به استقلال فردی و در عین حال پیوند خانوادگی را ترویج می‌دهد. استفاده از متریال‌های بومی چون آجر و چوب، ضمن یادآوری معماری سنتی ایران، الگویی برای بازگشت به ریشه‌ها در معماری مسکونی معاصر ارائه می‌کند

• مقیاس شهری: حجم آجری ساده و فروتن در بافت شهرک گلستان که هویت محلی را تقویت می‌کند. • مقیاس معماری: سازماندهی سه دوبلکس حول فضای مرکزی گنبددار. • مقیاس جزئیات: طراحی کرکره‌های چوبی، کاشی‌کاری فیروزه‌ای و جزئیات نوری برای ایجاد تجربه‌ای انسانی و گرم.